روغن سویا لسیتین در مرغ و جوجه گوشتی چه مزایایی دارد؟
لیپیدها در بدن پرنده نقش حیاتی دارند و برای بهبود استفاده از لیپیدها و جذب آنها در دستگاه گوارش پرنده، امولسیفایرها پیشنهاد می شود. امولسیفایرهای روغن سویا لسیتین (LEC) و لیزوفسفاتیدیل کولین (LPC) بر ویژگی های بهره وری جوجه های گوشتی و شاخص‌های فیزیولوژیکی مانند پارامترهای پلاسمایی خون تاثیر مثبتی خواهد داشت.
هزینه های تولید در صنعت طیور عمدتا ناشی از خوراک است که در نتیجه بیش از 60 درصد کل نهاده شرکت ها را تشکیل می دهد. علاوه بر این، افزایش تولید دام در سراسر جهان در سال‌های گذشته، عمدتاً ناشی از رشد جمعیت جهانی، در دسترس بودن و عرضه مواد سنتی موجود در تغذیه جوجه های گوشتی را به خطر انداخته است.
افزودن چربی در تغذیه جوجه های گوشتی یک فعالیت ضروری برای برآورده کردن نیازهای انرژی بالای جوجه‌های گوشتی است و علاوه بر این، ویژگی های مثبت دیگری (تامین اسیدهای چرب و ویتامین های ضروری، تقویت کننده های خوش طعم و غیره) را ارائه می دهد.
فهرست مطالب
اهمیت روغن سویا لسیتین در پرورش مرغ و جوجه گوشتی
علاقه روزافزون به منابع انرژی جایگزین وجود دارد که باعث کاهش هزینه های تولید و در عین حال حفظ کارایی و کیفیت تولید می شود. بر این اساس، محصولات جانبی و فرعی حاصل از فرآیند تصفیه روغن نباتی، مانند روغن اسیدی و لسیتین، گزینه جالبی هستند. روغن های اسیدی با نسبت بیشتری از اسیدهای چرب آزاد (FFA) و نسبت کمتر تری گلیسیرید (TAG) با مشخصات اسید چرب (FA) مشابه در مقایسه با روغن بومی مشخص می شوند.
با این حال، برخی از تحقیقات گزارش کرده اند که سطح بالای غلظت FFA باعث کاهش مصرف انرژی می شود. از سوی دیگر، لسیتین‌های سویا یک مخلوط لیپیدی هستند که از فرآیند صمغ زدایی روغن به دست می آیند و عمدتاً با محتوای بالای فسفولیپیدها و به نسبت جزئی توسط روغن خام سویا تشکیل می شوند. لسیتین ها به دلیل ترکیب شیمیایی خود منبع خوبی از انرژی، اسید لینولنیک، ویتامین E و کولین هستند و علاوه بر آن خاصیت امولسیون کنندگی دارند.
منافع کاربرد روغن سویا لسیتین در پرورش مرغ و جوجه گوشتی
هضم و جذب ناکارآمد چربی در جوجه های جوان به دلیل سطح پایین تولید لیپاز طبیعی رخ می دهد. در جوجه ها با افزایش سن فعالیت و ترشح خالص اثنی عشر لیپاز افزایش می یابد. نرخ پایین سنتز نمک صفراوی در جوجه های جوان این مشکل را بیشتر مخدوش می کند.
طبق گزارش ها، مکمل های غذایی نمک صفرا باعث بهبود استفاده از چربی در جوجه ها شد، اما این استراتژی ممکن است از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نباشد. بنابراین، عوامل امولسیون کننده یا سورفاکتانت های ارزان تر که سطح آبگریز را به یک سطح آب دوست تبدیل می کنند، به طور جایگزین برای افزایش قابلیت هضم چربی در جوجه های جوان استفاده می‌شوند
امولسیفایرهایی مانند لسیتین سویا باعث جذب اسیدهای چرب در میسل و افزایش قابلیت هضم چربی در جوجه ها می شود. امولسیفایرهای مصنوعی مانند پلی اکسی اتیلن گلیکول مونو و دیولئات ها نیز در خوک ها آزمایش شده اند، اگرچه امولسیفایر در داخل بدن توسط امولسیفایرهای مصنوعی به اندازه امولسیون کننده های حاصل از نمک های صفراوی موثر نبوده است.
با این وجود، ضرورت استفاده از امولسیون کننده‌هایی مانند لسیتین در جیره‌های جوجه های گوشتی باید مورد بررسی قرار گیرد، زیرا تغذیه جیره‌های غلیظ مواد مغذی حاوی چربی افزوده برای بهره برداری از پتانسیل رشد کامل سویه های مرغ های گوشتی پرمحصول تقریباً اجتناب ناپذیر است.
